KWESTIONARIUSZ BADAŃ WSTĘPNYCH

Szanowni Państwo,

Niniejszy kwestionariusz stanowi pierwszy etap działań badawczych podjętych w ramach pracy magisterskiej, przygotowywanej w Uniwersytecie Śląskim w Katowicach.

Celem niniejszych badań jest ustalenie kim dla badanych jest „dobry rodzic”, jakimi cechami i jakiego rodzaju zachowaniami powinien się charakteryzować.

Badania mają charakter anonimowy, a uzyskane od Państwa odpowiedzi zostaną wykorzystane wyłącznie jako materiał badawczy we wspomnianej pracy magisterskiej.

W pierwszej kolejności bardzo proszę o udzielenie odpowiedzi na pytania dotyczące wieku, wykształcenia, stażu pracy, liczby posiadanych dzieci oraz ich płci i wieku.

Następnie proszę o uważne zapoznanie się ze stwierdzeniami zawartymi w tabeli i ustosunkowanie się do każdego z nich.

Z góry bardzo dziękuję za udział w badaniach.

Magdalena Hat

Zabezpieczony

Survio

Stwórz ankietę

Wiek:

20 - 30 lat

30 – 40 lat

40 – 50 lat

50 – 60 lat

powyżej 60 lat

Wykształcenie:

liceum nauczycielskie

wyższe licencjackie

wyższe magisterskie

wyższe doktoranckie

Staż pracy:

0 – 5 lat

5 – 10 lat

10 – 15 lat

15 – 20 lat

powyżej 20 lat

Liczba posiadanych dzieci:

powyżej 4

Płeć dzieci:

dziewczynka

chłopiec

obojga płci

Wiek dzieci:

0 - 2 lat

3 - 5 lat

6 – 12 lat

13 – 16 lat

17 – 19 lat

powyżej 19 lat

Czy zgadza się Pani z niżej wymienionymi stwierdzeniami. Proszę wstawić krzyżyk w jedno z pól „zgadzam się”, „nie zgadzam się” lub „nie mam zdania”.

Dobry rodzic to taki, który:

Zgadzam sięNie zgadzam sięNie mam zdania

jasno ustala zasady panujące w domu

wyznacza dziecku obowiązki domowe

traktuje dziecko jako pełnoprawnego członka rodziny

potrafi stworzyć z dzieckiem więź emocjonalną

jest dla dziecka przede wszystkim przyjacielem

jest dla dziecka przede wszystkim opiekunem i wychowawcą

spędza z dzieckiem dużo czasu

interesuje się sprawami dziecka

organizuje dziecku czas wolny poprzez uczestnictwo w różnego rodzaju zajęciach dodatkowych

zna swoje dziecko, jego znajomych i środowisko, w którym żyje

ma zaufanie do swojego dziecka

daje swojemu dziecku odpowiednią do wieku swobodę

kontroluje swoje dziecko

wyręcza swoje dziecko w codziennych czynnościach

daje swojemu dziecku możliwość do samodzielnego działania

jest konsekwentny wobec swojego dziecka

jest stanowczy

reaguje jeśli dziecko łamie ustalone zasady

dyscyplinuje i karze dziecko według własnego uznania

stosuje kary fizyczne jeśli zajdzie taka potrzeba

chwali dziecko, dostrzega jego starania

krytykuje dziecko w obecności osób trzecich

jest opanowany

potrafi rozwiązywać konfliktowe sytuacje

rozpieszcza dziecko, spełnia jego zachcianki

jest wrażliwy na potrzeby dziecka

planuje dziecku życie już od najmłodszych lat

uznaje indywidualność i autonomiczność dziecka

dzięki dziecku realizuje swoje ambicje

okazuje dziecku czułość, zapewnia o swojej miłości

szanuje prywatność swojego dziecka

uczy dziecko radzenia sobie z trudnymi emocjami

uczy dziecko wyrażania emocji

uważnie słucha dziecka

rozmawia z dzieckiem o jego problemach, uczuciach

zachęca dziecko do odkrywania świata

jest cierpliwy

pozwala dziecku na chwilę swobody i samodzielnej zabawy

pozwala dziecku na wszystko

całe życie poświęca swojemu dziecku

znajduje czas tylko dla siebie

nie kłóci się przy dziecku ze swoim współmałżonkiem/partnerem

traktuje swoje dzieci w sposób jednakowy

ma kontakt z nauczycielami i wychowawcami swojego dziecka

jest wzorem do naśladowania dla swojego dziecka

nie popełnia błędów wychowawczych

pozwala dziecku na wyrażanie swojego zdania

kieruje się w wychowaniu swoim instynktem

wzbogaca swoją wiedzę teoretyczną, np. poprzez czytanie poradników pedagogicznych

potrafi być elastyczny i dostosować się do zmieniającej się sytuacji

traktuje dziecko z szacunkiem

potrafi utrzymać dyscyplinę w domu

podejmuje ostateczne decyzje w domu

potrafi przyznać się do winy

nie porównuje rodzeństwa między sobą

akceptuje wszystkich znajomych dziecka, nawet tych, których nie lubi

uczy dziecko radzić sobie z porażkami

pomaga dziecku budować silne poczucie własnej wartości

pozwala dziecku uczyć się na własnych błędach

jest wyrozumiały

kreatywnie spędza z dzieckiem wolny czas

popełnia błędy wychowawcze i umie się do nich przyznać

potrafi zaakceptować odmienny punkt widzenia dziecka

jest przy dziecku zawsze, gdy go potrzebuje

KWESTIONARIUSZ BADAŃ WŁAŚCIWYCH

Szanowni Państwo,

Niniejszy kwestionariusz stanowi właściwy etap działań badawczych podjętych w ramach pracy magisterskiej, przygotowywanej w Uniwersytecie Śląskim w Katowicach.

Celem niniejszych badań jest ustalenie w jaki sposób nauczyciele edukacji wczesnoszkolnej kierują procesem wychowania swoich dzieci.

Badania mają charakter anonimowy, a uzyskane od Państwa odpowiedzi zostaną wykorzystane wyłącznie jako materiał badawczy we wspomnianej pracy magisterskiej.

Z góry bardzo dziękuję za udział w badaniach.

Magdalena Hat

Jak ma na imię najlepszy/a przyjaciel/przyjaciółka Pani dziecka?

Jakie jest ulubione zajęcie Pani dziecka w czasie wolnym?

Jaki jest ulubiony przedmiot szkolny Pani dziecka?

Kim chciałoby zostać w przyszłości Pani dziecko?

O czym marzy Pani dziecko?

Czego boi się Pani dziecko?

Skąd czerpie Pani najwięcej informacji o wynikach edukacyjnych swojego dziecka?

z rozmów z dzieckiem i z jego obserwacji

z osobistych rozmów z nauczycielami

z wywiadówek

Jak często Pani dziecko z własnej woli opowiada o swoich sprawach?

bardzo często

często

rzadko

bardzo rzadko

nigdy

Jak często rozmawia Pani z najbliższym gronem znajomych swojego dziecka?

bardzo często

często

rzadko

bardzo rzadko

nigdy

Czy zdarzyło się Pani podsłuchiwać rozmowy telefoniczne swojego dziecka lub przeszukiwać jego pokój?

Tak

Nie

Nie dotyczy, moje dziecko jest zbyt małe

Czy zgadza się Pani z niżej wymienionymi stwierdzeniami? Proszę wstawić krzyżyk w jedno z pól – „zgadzam się” lub „nie zgadzam się”.

Zgadzam sięNie zgadzam się

Wiem, że moje dziecko nie jest doskonałe, ale w pełni je akceptuję.

Nieustannie martwię się o bezpieczeństwo mojego dziecka.

Sukcesy, które osiąga moje dziecko są dla mnie bardzo ważne.

Zadaniem każdego rodzica powinno być zaspokajanie dziecięcej ciekawości i angażowanie się w kontakty ze swoim dzieckiem.

Rodzice nie powinni sterować rozwojem dziecka, ale doceniać jego indywidualność.

Dziecko często zaprzepaszcza szanse rodziców na realizację życiowych planów.

Moje dziecko częściej szuka ze mną kontaktu niż ja z nim.

Pozwalam dziecku na samodzielność i naukę na własnych błędach.

Moje dziecko aktywnie uczestniczy w sprawach domowych.

Nie interesują mnie sprawy prywatne mojego dziecka, nie wypytuję o jego życie osobiste.

Ustalanie reguł nie jest niezbędne w procesie wychowawczym.

Spędzam z dzieckiem dużo czasu.

Darzę moje dziecko pozytywnymi, ciepłymi uczuciami.

Moje dziecko ma prawo głosu w każdej sytuacji dotyczącej życia rodzinnego.

Wychowanie powinno być oparte o jasno ustalony system nakazów, zakazów oraz kar za nieprzestrzeganie tych zasad.

Wymaganie od dziecka jak najlepszych wyników jest dla niego najlepszą motywacją do pracy.

Często zdarza się, że wykonuję za dziecko jakieś prace.

Wraz z rozwojem dziecka rodzice powinni pozwalać mu na większą niezależność i samodzielność.

Szanuję prywatność mojego dziecka.

Zdarza się, że unikam kontaktu ze swoim dzieckiem. Niekiedy jest on dla mnie zbyt męczący.

Rzadko przejawiam pozytywne uczucia względem mojego dziecka.

Uważam, że moje dziecko jest doskonałe. Nie dostrzegam u niego żadnych wad.

Nie powinno się restrykcyjnie kierować zachowaniem dziecka.

Myślę, że zaspokajam potrzeby psychiczne mojego dziecka i stwarzam mu atmosferę bezpieczeństwa.

Staram się dokładnie zaplanować mojemu dziecku formy aktywności w wolnym czasie.

Ustalając zasady panujące w domu biorę pod uwagę zdanie mojego dziecka.

We współczesnym świecie istnieje ogromna liczba zagrożeń. Zadaniem rodziców powinna być ochrona dzieci przed tymi niebezpieczeństwami.

Zdarza się, że krytykuję dziecko, gdy widzę, że nie stara się na maksimum swoich możliwości.

Zawsze interesują mnie sprawy mojego dziecka.

W przypadku nagannego zachowania dziecka staram się krytykować konkretne zachowanie a nie samo dziecko.

Często odczuwam negatywne uczucia wobec mojego dziecka.

Mam zaufanie do mojego dziecka. Wierzę, że będzie podejmowało w życiu właściwe decyzje.

Czy zgadza się Pani z niżej wymienionymi stwierdzeniami? Proszę wstawić krzyżyk w jedno z pól – „zgadzam się” lub „nie zgadzam się”.

Zgadzam sięNie zgadzam się

Moje relacje z dzieckiem są serdeczne i partnerskie.

Komunikacja z moim dzieckiem to przede wszystkim wydawanie poleceń i upominanie.

Wierzę, że wychowanie to proces w pełni naturalny, którym nie trzeba zbytnio kierować.

W moim domu nie istnieją jasno ustalone reguły.

W moim domu wszelkie decyzje dotyczące życia rodzinnego podejmowane są przez rodziców. Dziecko powinno je zaakceptować.

Liczę się ze zdaniem mojego dziecka.

W mojej rodzinie potrzeby dziecka stawiane są na pierwszym miejscu.

Nie jestem konsekwentna wobec mojego dziecka.

Między mną a moim dzieckiem występuje dystans emocjonalny wynikający z władzy rodzicielskiej.

W moim domu istnieją zasady, które zostały ustalone wraz z moim dzieckiem.

Moje dziecko wie co jest zakazane w naszym domu i jakie kary grożą za złamanie zasad.

Zostawiam dziecku pełną swobodę w zakresie stworzenia własnego systemu wartości.

Oddziaływania wychowawcze wobec mojego dziecka nie są jednolite. Zależne są od konkretnej sytuacji i mojego nastroju.

W moim domu istnieje sprawiedliwy podział obowiązków.

Staram się nie narzucać dziecku żadnych zasad.

Moje działania wychowawcze nie wynikają z przyjęcia jakiejś konkretnej strategii postępowania wychowawczego. Są jedynie reakcją na zaistniałą sytuację.

Czy zgadza się Pani z niżej wymienionymi stwierdzeniami? Proszę wstawić krzyżyk w jedno z pól – „zgadzam się” lub „nie zgadzam się”.

Zgadzam sięNie zgadzam się

Podstawą wychowania jest wzmacnianie, nagradzanie pożądanych wychowawczo zachowań dziecka.

Najskuteczniejszą metodą wychowania jest uświadamianie dziecku właściwych form postępowania.

Obowiązki domowe są niezwykle ważne z wychowawczego punktu widzenia.

W wychowaniu najważniejsze jest, aby stać się dla dziecka autorytetem i wzorem do naśladowania.

Kary są skuteczniejszym środkiem wychowawczym niż nagrody.

Nagrody są skuteczniejszym środkiem wychowawczym niż kary.

Chcąc odnieść sukces wychowawczy należy wielokrotnie tłumaczyć dziecku jakich zachowań od niego oczekujemy.

Często stosuję wobec mojego dziecka kary za niewłaściwe zachowanie. To jedyny sposób na utrzymanie dyscypliny.

Często stawiam mojemu dziecku zadanie do wykonania, które ma go czegoś nauczyć, ale również wpłynąć na niego wychowawczo.

Poniesienie kary za niewłaściwe zachowanie jest dla dziecka czymś pouczającym.

Widzę, że moje dziecko naśladuje moje zachowania. Pewnym rzeczy nawet nie muszę mu tłumaczyć.

Włączanie dzieci w działalność na rzecz innych jest najlepszą formą wyrobienia u nich postaw prospołecznych.

Staram się jak najczęściej chwalić i nagradzać swoje dziecko za prawidłowe zachowanie.

Sposób postępowania rodziców ma ogromne znaczenie na to jak będzie zachowywać się ich dziecko.

Bardzo dużo czasu poświęcam na wyjaśnienie mojemu dziecku co jest dobre a co złe oraz przekonywanie go do kierowania się właściwymi wartościami w życiu.

Czy zgadza się Pani z niżej wymienionymi stwierdzeniami? Proszę wstawić krzyżyk w jedno z pól – „tak” lub „nie”.

TakNie

Rodzic, ze względu na większą wiedzę i doświadczenie życiowe, zawsze ma decydujący głos w rozmowie z dzieckiem.

Zarówno rodzic jak i dziecko może wiele wnieść w proces komunikacji.

Rodzic i dziecko powinni być równymi partnerami w rozmowie.

Rodzic, nie chcąc stracić swojego autorytetu, powinien w rozmowie z dzieckiem starać się przeforsować swoje zdanie.

Jakie zachowania prezentuje Pani w sytuacjach spornych ze swoim dzieckiem? Proszę ustosunkować się do podanych stwierdzeń wstawiając krzyżyk w jedno z pól – „tak” lub „nie”.

TakNie

staram się poznać punkt widzenia dziecka

narzucam dziecku swoje zdanie

w spokojny sposób przedstawiam swoje stanowisko

ulegam dziecku i zaspokajam jego pragnienia

przekonuje dziecko do przyjęcia mojego punktu widzenia

staram się wspólnie z dzieckiem wypracować najlepsze rozwiązanie

Czy w sytuacjach konfliktowych potrafi Pani wypracować ze swoim dzieckiem kompromis?

zdecydowanie tak

raczej tak

raczej nie

zdecydowanie nie

Jak oceniłaby Pani swoje umiejętności negocjacyjne w relacji z dzieckiem?

bardzo dobre

dobre

dostateczne

nie wystarczające

Czy w Pani domu istnieją jasno określone zasady postępowania?

zdecydowanie tak

raczej tak

raczej nie

zdecydowanie nie

Czy w przypadku łamania zasad postępowania dziecko ponosi za nie konsekwencje?

Tak, moje dziecko zawsze ponosi konsekwencje za swoje niewłaściwe zachowanie.

Raczej tak, z reguły moje dziecko ponosi konsekwencje za złamanie ustalonych reguł postępowania.

Nie, moje dziecko z reguły nie ponosi żadnych konsekwencji za naganne zachowanie.

Który z niżej wymienionych poglądów na konsekwencje w wychowaniu jest Pani najbliższy?

Konsekwencja jest niezbędna w procesie wychowania. Dzięki niej dziecko uczy się co jest dobre a co złe i kształtowana jest u niego świadomość odpowiedzialności za swoje czyny.

Konsekwencja jest potrzebna w postępowaniu wychowawczym, ale czasami korzystne jest odejście od ustalonych reguł i ich zmiana.

Konsekwencja nie jest potrzebna w wychowaniu. Rodzice powinni kierować się instynktem i reagować w odniesieniu do konkretnej sytuacji. Dziecko, które ponosi karę za niewłaściwe zachowanie niczego się nie uczy, wpływa to jedynie negatywnie na jego relacje z rodzicami.

W jaki sposób Pani wykształcenie i praktyka pedagogiczna wpłynęły na sposób wychowania własnych dzieci?

Wykształcenie i praktyka pedagogiczna pomogły mi w wychowaniu własnego dziecka.

Wykształcenie i praktyka pedagogiczna przeszkadzały mi w wychowaniu własnego dziecka.

Nie dostrzegam wpływu wykształcenia i praktyki pedagogicznej na sposób wychowania własnego dziecka.

Jak ocenia Pani pełnienie przez siebie roli rodzicielskiej?

zdecydowanie dobrze

dobrze

raczej dobrze

raczej źle

źle

zdecydowanie źle

Czy jest Pani zadowolona z siebie jako rodzica?

tak

nie

trudno powiedzieć

Gdyby musiała Pani dokonać wyboru – które z zadań uznałaby Pani za trudniejsze?

kierowanie procesem wychowawczo – dydaktycznym w zespole klasowym

wychowanie własnego dziecka

Co chciałaby Pani zmienić w swoim postępowaniu rodzicielskim?

chciałabym być bardziej konsekwentna wobec mojego dziecka

chciałabym dać mojemu dziecku więcej swobody

chciałabym być spokojniejsza w kontaktach z moim dzieckiem

chciałabym stworzyć z moim dzieckiem bliższą relację

nic nie chciałabym zmieniać w swoim postępowaniu rodzicielskim

coś innego (co?)

Stwórz ankiety online za darmo ✓ Survio pomoże Ci